De steden zijn dichterbij gekomen,
de mensen ook
Over het AUC
Alkmaar onderhoudt sinds de Tweede Wereldoorlog stedenbanden met 5 Europese steden.
Het AUC (Alkmaars Uitwisselings Comité) heeft als taak het coördineren, stimuleren en subsidiëren van uitwisselingen tussen Alkmaar en haar zustersteden Bath, Darmstadt, Troyes, Tata en Bergama.
Jaarlijks vinden er circa vijftig uitwisselingen plaats, waarbij ongeveer 1.000 mensen betrokken zijn.
OVer de oorsprong van internationale stedenuitwisseling en een straatorgeltje
In Alkmaar, op de hoek van de Bierkade en de Keizerstraat staat een klein pand met een eenvoudige bakstenen klokgevel uit het einde van de 18de eeuw. Dit ogenschijnlijk simpele pandje is in feite de bakermat van de internationale stedenuitwisseling.
Ten tijde van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog woont de familie Prins in Alkmaar. Vader Isaak en moeder Rosette blijven hier wonen tot 5 maart 1942, de dag waarop zij Alkmaar moeten verlaten. Dochter Rosa Prins, die in 1936 met Herbert Cecil Tobin (een Engelse redacteur) is getrouwd, vertrekt in 1939 naar Engeland en uiteindelijk vestigen zij zich in Bath. AIs de Duitsers het jaar daarop Nederland bezetten, vlucht zoon Eli Prins met een vissersschip uit de IJmuidense haven (de Jonge Jochem, gecharterd door Goudsmit, directeur van de Bijenkorf).
In Engeland aangekomen zoekt Eli Prins zijn zus op. Hier richtte hij zich tot de plaatselijke Rotaryclub met het verzoek iets voor de hulpeloze mensen in Alkmaar te doen. Vervolgens wordt met een klein straatorgeltje voor dit goede doel
geld en goederen ingezameld (ruim 1000 Engelse pond). Niet veel later gingen Bath en Alkmaar een vriendschapsband aan.
Dit feit wordt gezien als het eerste internationale stedencontact. Het orgeltje is na de oorlog naar Alkmaar verhuisd, en staat in de hal van het stadhuis. Alkmaar en Bath zijn nog steeds zustersteden.
